By Δρ. Στέφανος Ψωμάς | Γενικός Χειρουργός | Πιστοποιημένος στη ρομποτική χειρουργική Da Vinci I Προηγμένη Λαπαροσκοπική χειρουργική • 26/09/2019 • 1 Comment
Πίνακας περιεχομένων
Άλλες παθήσεις που αφορούν τη σκωληκοειδή απόφυση και μπορούν να εκδηλωθούν με οξεία σκωληκοειδίτιδα ή και τυχαία κατά τη διάρκεια σκωληκοειδεκτομής είναι οι ακόλουθες:
Για τη σκωληκοειδίτιδα, τα αίτια , τα συμπτώματα και τη λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή , δείτε στο άρθρο μου εδώ: Σκωληκοειδίτιδα. Μια επείγουσα κατάσταση
Το αδένωμα της σκωληκοειδούς είναι αρχικά καλοήθης βλάβη. Συνήθως εντοπίζεταιι στο βοθρίο της σκωληκοειδούς και μπορεί να αποφράξει τον αυλό της, προκαλώντας οξεία σκωληκοειδίτιδα.
Προσοχή! Μπορεί να εξαλλαγεί σε βλεννοκήλη ή ψευδομύξωμα.
Χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης λαπαροσκοπικά με σκωληκοειδεκτομή. Αν περιλαμβάνεται και η βάση στο τυφλό, θα χρειαστεί συνοδό τυφλεκτομή ή δεξιά ημικολεκτομή.
Συχνά ανακαλύπτεται σε τυχαία κολονοσκόπηση, αλλά αρκετά συχνά η ανακάλυψη γίνεται σε οξεία σκωληκοειδίτιδα από απόφραξη του αυλού της.
Η βλεννοκήλη της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι σπάνια νοσολογική οντότητα που απαντάται σε ποσοστό 0,22-0,32% των σκωληκοειδεκτομών.
Πρόκειται για κυστική διάταση της σκωληκοειδούς, αποτέλεσμα της χρόνιας απόφραξης του αυλού της, συνήθως καλοήθους αιτιολογίας.
Το περιεχόμενό της είναι βλέννη και σε αυτό οφείλει και το όνομά της.
Σχετικό άρθρο από τη διεθνή βιβλιογραφία ( στα Αγγλικά ) , θα βρείτε εδώ:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3862129/
Η βλεννοκήλη οφείλεται σε υπερπλαστικούς πολύποδες που υπερεκκρίνουν βλέννη (25%), σε βλεννώδη κυσταδενώματα (63%), σε βλεννώδεις όγκους ακαθόριστης αιτιολογίας και σε ποσοστό 11% σε βλεννώδες αδενοκαρκίνωμα.
Η αντιμετώπιση γίνεται με λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή. Αν διηθείται και η βάση στο τυφλό, θα χρειαστεί συνοδό τυφλεκτομή (που σπάνια προτιμάται ή δεξιά ημικολεκτομή.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην ραγεί η σκωληκοειδής απόφυση και υπάρξει διασπορά βλέννης στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Ο έμπειρος χειρουργός γνωρίζει και αποφεύγει οποιαδήποτε διασπορά , εκτελώντας την επέμβαση με απόλυτη ασφάλεια.
Ως σοβαρή επιπλοκή της βλεννοκήλης θεωρείται το ψευδομύξωμα του περιτοναίου (διηθητικό νεόπλασμα αποτελούμενο από βλεννώδεις κύστεις) που οφείλεται σε ρήξη βλεννώδους κυσταδενοκαρκινώματος σκωληκοειδούς (ή ωοθηκών).
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην ραγεί η σκωληκοειδής απόφυση και υπάρξει έτσι διασπορά βλέννης στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Και εδώ, έμπειρος χειρουργός γνωρίζει και αποφεύγει οποιαδήποτε διασπορά , εκτελώντας την επέμβαση με απόλυτη ασφάλεια.
Η δεξιά ημικολεκτομή είναι ενδεδειγμένη χειρουργική αντιμετώπιση και γίνεται λαπαροσκοπικά ή ανοιχτά.
Ανευρίσκεται συχνά τυχαία, μετά από οξεία σκωληκοειδίτιδα και αφού έρθει το πόρισμα της ιστολογικής εξέτασης.
Οι καρκινοειδείς όγκοι ανήκουν στην κατηγορία των νευροενδοκρινών όγκων. Υπολογίζεται ότι η επίπτωσή τους κυμαίνεται ανάμεσα σε 1.2 και 2.6 ανά 100.000 πληθυσμό ανά έτος, με μία μικρή υπεροχή του γυναικείου φύλου.
Με βάση την κλασική ταξινόμηση, οι καρκινοειδείς όγκοι διαιρούνται στις εξής κατηγορίες: προσθίου εντέρου (όγκοι από αναπνευστικό σύστημα, θύμο, στόμαχο, 12/δάκτυλο και πάγκρεας), μέσου εντέρου (όγκοι από λεπτό έντερο, σκωληκοειδή απόφυση και δεξιό κόλο) και οπισθίου εντέρου (όγκοι από εγκάρσιο, κατιόν, σιγμοειδές κόλο και ορθό).
20% του συνόλου των καρκινοειδών όγκων εντοπίζονται στην σκωληκοειδή απόφυση, καθιστώντας τους συχνότερους όγκους της σκωληκοειδούς (32-57%). Υπολογίζεται ότι 1/300 σκωληκοειδείς έχει έναν καρκινοειδή όγκο, ενώ το 95% αυτών είναι <2cm και το 75% εντοπίζονται στο άπω τριτημόριο της απόφυσης.
Οι όγκοι είναι συνήθως ασυμπτωματικοί και ανευρίσκονται τυχαία κατά τη διάρκεια επέμβασης σκωληκοειδεκτομής σε οξεία σκωληκοειδίτιδα.
Είναι ενδιαφέρον ότι συνήθως δεν ευθύνεται ο ίδιος ο όγκος για την απόφραξη του αυλού, που οδηγεί στη φλεγμονώδη διεργασία, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων εντοπίζεται στην κορυφή της σκωληκοειδούς.
Ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης ενός καρκινοειδούς της σκωληκοειδούς είναι το μέγεθος, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στην πιθανότητα μετάστασης, η οποία είναι 0%, 1% και 30% για όγκους <1cm, 1-2cm, και >2cm αντίστοιχα.
Παράγοντες που συσχετίζονται με αυξημένη μεταστατική πιθανότητα είναι η διήθηση του μεσεντεριδίου ή αγγειακών στελεχών.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση των όγκων μικρότερων του 1 εκατοστού, είναι η απλή λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή.
Αν όμως η βιοψία δείξει υψηλής κακοήθειας όγκο ή αν ο όγκος είναι μεγαλύτερος των 2 εκατοστών , τότε αντιμετωπίζονται με δεξιά ημικολεκτομή λαπαροσκοπικά ή ανοιχτά.
Γενικός Χειρουργός. Πιστοποιημένος στη ρομποτική χειρουργική με το υπερσύγχρονο ρομποτικό σύστημα Da Vinci. Προηγμένη λαπαροσκοπική, ρομποτική και ενδοσκοπική χειρουργική. Ογκολογική χειρουργική. Χειρουργική παχέος εντέρου και πρωκτού, στομάχου, ανώτερου και κατώτερου πεπτικού. Χειρουργική κηλών, διαφραγματοκήλης, χολοκυστεκτομή. Μετεκπαιδευθείς στην Αγγλία.
Comments